Chevremont 

Jeetemaat
Zondag zijn wij naar de braderie annex rommelmarkt in Chevremont geweest. Chevremont vrij vertaald de Geitenberg en in het dialect Jeeteberg. Het weer was uitstekend en de markt begon goed op gang te komen, veel kramen met van alles wat je niet nodig hebt maar volgens de kooplui niet zonder kunt. We begonnen bij de protestantse kerk en liepen op ons gemak de Pieterstraat af. Nog even naar het Olmenplein waar de rommelmarkt was en ziedaar toch weer iets aan de vingers blijven plakken, maar voor een euro bleef het toch een aardigheidje.
Tijdens onze wandeling realiseerde ik mij dat dit de eerste keer was in ruim veertig jaar dat ik te voet door het dorp liep, het dorp waar ik 34 jaar gewoond heb, met Angela samen 12 jaar geleefd heb en waar onze zonen geboren zijn. Het dorp waar ik nu ook ineens met veel meer interesse rondkeek.
Ik keek ook meer naar de huizen en vertelde met Angela wie waar gewoond had en wat er overal veranderd was. Maar ja ruim 40 jaar brengen veranderingen daar ontkom je niet aan.
Uitgewandeld gingen we een kop koffie en Angela een biertje drinken in de voormalige CrisBenbar, ons café toen we er nog woonden. Ik moest naar het toilet en kwam langs de kelderdeur. Nou ja een kelderdeur maar deze deur is in de oorlogstijd wel de veilige haven voor ons geweest. Altijd als s’ nachts de sirene ging en luchtalarm meldde gingen wij, mijn ouders en ik daar in de kelder, een kelder waar je kon slapen op britsen en die helemaal gestut was door mijnwerkers zodat wij ons ondanks het dreigende  geluid van overvliegende bommenwerpers toch redelijk veilig voelden. En in die kelder zaten wij vaak vier nachten per week en in de laatste oorlogsmaand dag en nacht. In die laatste maand werden we langzamerhand in plaats van overvlieggebied frontgebied en kregen we altijd granaatvuur. De mannen gingen dan overdag op pad om de doodgebleven koeien die allemaal buiten stonden te slachten zodat er voor ons wat te eten was. In de rustige uren ging mijn moeder dan thuis gehaktballen maken. Wij zaten met 18 personen in de kelder en dan is er wat nodig om op krachten te blijven.
Toen wij van plan waren om naar Chevremont te gaan kon ik niet weten dat er zoveel herinneringen door mijn hoofd zouden gaan spelen, dingen waar ik normaal niet zo bij stil sta. Die kelderdeur waar ik honderden keren langs gelopen ben in het verleden. Zonder dat mijn gedachten aan die tijd met mij op de loop gingen. Maar nu was het of ik het verleden weer binnenstapte, een verleden wat toch mijn toekomst voor een groot deel bepaald heeft.
Maar al met al was het toch een leuke markt.